Het zal niemand zijn ontgaan dat de meeste scholen aan een nieuw jaar zijn begonnen. Zo ook in mijn regio.
Het is mijn familie gelukt een gezamenlijke belofte in te lossen en in de laatste week van de schoolvakantie een midweek in Beekse Bergen door te brengen. Net als vorig jaar. Vorig jaar gebeurde dat nog onder de noemer: verjaardagscadeau voor vader (ik, dus). Dat beviel zo goed dat de familie besloot er een jaarlijkse traditie van te maken. Niet meer als cadeau aan wie dan ook, maar als een pasgeboren familietraditie (jeukwoord). Het mag dan wel geen cadeau meer heten, maar dat is het natuurlijk wel op het moment dat er twee kinderen meegaan. In dit geval dochter Fleur (10) en kleinzoon Pim (4). Of je nu wilt of niet, kinderen eisen een hoofdrol. Geef je daar niet aan toe, dan kun je beter thuisblijven, anders zit je een week in Dante’s Inferno.
In plaats van een reservering in het Hogan House Hotel, was de keus dit jaar gevallen op een grotere bungalow een stukje verderop het gigantische terrein van Beekse Bergen. Voor wat betreft de ruimte was het een behoorlijke vooruitgang. Voor de kinderen was het paradijs op aarde. Een speeltuin op vijftig meter van de openslaande deuren naar het terras en de bungalows allemaal in vrolijke kinderkleuren besmeurd. Het uitzicht van vorig jaar was moeilijk te overtreffen toen ons hotelterras direct grensde aan een nagebootste Afrikaanse savanne. Inclusief neushoorns, longhorns, zebra’s en giraffes. Fleur kan daar al beperkt van genieten, maar is toch liever in beweging. Pim interesseert het geen biet of er een giraf of kat voor zijn neus staat. Hij is nog te jong om de schoonheid te herkennen. Alles staat in het teken van vermaak. Geen vermaak, dan is het niet goed.
Dus werd er veel gezwommen, gerend en naar ontelbare speeltuigen gewandeld.
De wandelingen door het park zelf werden alleen maar argwanend toegestaan als er ijs, friet of speeltuin in het verschiet werd gesteld. De hele familie heeft niet veel op met verboden op van alles en nog wat, dus werd er veel op wensen van de kinderen ingegaan. Dat sloot onverwacht goed aan bij mezelf. Omdat ik vaker dan ik in had geschat mijn zitvlees aan het werk moest zetten. Zeker bij temperaturen van boven de drieëntwintig graden. Ook werd mij duidelijk gemaakt dat ik echt niet mee hoefde op de dagelijkse exercities. Dat weet ik natuurlijk, maar dan kan ik net zo goed thuisblijven. Naarmate de leeftijd met rasse schreden blijft voortdenderen naar het eindstation, wordt het belang groter om prettige herinnering te maken.
En zolang dat lukt, neem ik de ontberingen voor lief.
Volgend jaar staat Eurodisney op het programma en ook dan zal ik weer meegaan. Mijn koffer vol met apparatuur, schwabs, dopjes, doekjes, afplakstrips, medicamenten en voedingssupplementen gaan dan ook weer mee. Ik ben nog nooit in een Disneypark geweest. Het zal ongetwijfeld onvergetelijke momenten opleveren. Maar die zullen dan voornamelijk van mijn familie komen. Of er moeten andere gekke dingen gebeuren.
Want Goofy, Dagobert, Guus Geluk, Donald, Katrien, Kwik, Kwek & Kwak moeten wel met hun poten van me afblijven.
Geef een reactie