
Denk je aan die eerste keer
Dat je hart door je borst klopte
Elke huidhaar voelbaar
Van top tot teen in brand
Toen je gekust werd
De tongen krulden
Je hersens brinta
Je broek te klein
Denk je aan wat je toen wist
Dat je leven ging bepalen
Niet omdat je het wilde
Maar je niet anders kon
Denk je aan de gemiste kans
Die je leven anders maakte
Vol kortstondige lust
Achteraf niets waard
Denk je aan het verdriet
Van de eeuwige liefde
Waar je intens naar verlangde
Maar nooit hebt gevonden
Denk je als vanzelf
Aan alle gelukzaligheid
Die tot je kwam
Maar dan bijeengeschraapt
Of juist het verdriet
Dat onverdraaglijk is
Als het tegelijk komt
En onomkeerbaar is
Denk je aan de rust
Die je niet was gegund
Omdat je hoofd anders wilde
Op hol geslagen chaos
Of denk je aan helemaal niets
Totale leegte als je
Met je laatste adem
Jezelf de vergetelheid in blaast
Voor papa 1929 – 1997 en mama 1938 – 2021

Geef een reactie