Categorie: Kiezelkronieken
-
Mijn vorige stukje ‘wachten’ eindigde ik met: ‘wordt vervolgd, maar liever niet.’ Wat er vanaf de dag erna gebeurde was het best te omschrijven als een bizarre explosie van gebeurtenissen. De meeste mensen kammen hun haren en doen enig opknapwerk aan hun uiterlijk als ze de deur uitgaan. Zich ergens publiekelijk moeten vertonen. In een…
-
Daar zat ik dan. In de enorme wachtruimte van de afdeling KNO van het AUMC op de Boelelaan in Amsterdam. Ik moest twee uur vol zien te maken tot ik aan de beurt was. Het was een spannend weekje geweest. Vorige week zaterdag kreeg ik een beetje zeurend gevoel in mijn linkerbovenkaak. Daarna in mijn…
-
De zondagochtend is anders dan elke andere ochtend. In mijn volksbuurtje is het meestal doodstil. De belofte van een stilstaande dag. Geen jehova’s; geen verkopers; geen collectanten die aan de deur komen om te worden afgepoeierd. De herfst heeft overduidelijk zijn klimatologische raderen aangezet. De straat ligt bezaaid met bladeren. De takken aan de bomen…
-
Gisteren mocht ik weer eens naar het AUMC. Zoals gewoonlijk eiste dat enige aanpassingen van tevoren. Er stonden afspraken op het programma voor donderdag (twee) en voor aanstaande maandag (één). Niet handig. Gelukkig is mijn oudste dochter ondertussen zodanig bedreven in de communicatie met het AUMC, dat zij in mum van tijd had geregeld dat…
-
Zoals de meeste van mijn trouwe lezers inmiddels wel weten, ben ik vaste klant in het AUMC ziekenhuis. Anderhalf jaar geleden is er een tumor die zich om mijn stembanden en strottenhoofd had gekronkeld weggesneden. Niemand kan je voorbereiden op wat daarna komt. En zeker niet in mijn geval. Mijn leven is verworden tot een…
-
Gisteren was een dag waar ik al wekenlang tegenop had gezien. Niet omdat ik naar het ziekenhuis moest, maar omdat ik er lang moest doorbrengen. Drie afspraken stonden al een tijdje ingepland en verdroegen geen verdere vertraging. Uiteindelijk werden het vier afspraken. Met mijn huidige fysieke gesteldheid voelde het als een marathon die ik onvoorbereid…
-
Vandaag kreeg ik bezoek van Roy. Roy werkt voor Mediq en geeft instructies aan patiënten voor het gebruik van medische apparatuur die door Mediq wordt aangeboden. Roy was ooit verpleegkundige oncologie maar is daarmee gestopt omdat hij voornamelijk bezig was met administratieve taken in plaats van verpleegkundige voor de patiënt zijn. Want dat is wat…
-
Wie mij een beetje heeft gevolgd de afgelopen twee jaar, kent de bizarre wendingen die mijn leven op z’n kop hebben gezet. In de Kiezelkronieken heb ik de fysieke en medische kant daarvan beschreven. En dan met name vanaf het moment dat er keelkanker bij me werd geconstateerd. Natuurlijk heb ik daarvoor al een heel…
-
Het is vandaag (4 februari) #wereldkankerdag. Ik zou het niet hebben geweten als ik twitter een dagje had overgeslagen. Een dame op dat platform vroeg zich af wat het nut was van zo’n dag. Vrijwel onmiddellijk reageerde ik dat ‘de dag net zo nutteloos is als de ziekte zelf.’ Meteen daarna vroeg ik me af…
-
W7. De longafdeling van het AUMC op de Boelelaan in Amsterdam. Het enige dat hoger ligt dan afdeling W7 is het platform voor de trauma-helikopter. Als de lift ooit stuk gaat, is er geen longpatiënt die het haalt tot W7. Als ik er aankom lijkt het alsof precies dat is gebeurd. Doodse stilte. Een dame…
-
Ik herken het. Ik kan het alleen niet stoppen. Sterker nog: het wordt steeds erger. Of in ieder geval frequenter. Nee, allebei eigenlijk. Twijfel. Twijfel door vermoeidheid. Vermoeidheid door gebrek aan energie. Energie die steeds sneller lijkt op te raken. Vermoeidheid sloopt. Het sloopt de vestingwallen die ik zo hard nodig heb om te functioneren.…