Tag: kiezelkroniek
-
Menno Voorwinde, 13 mei 2025 Gisteren. Het begon allemaal goed. De aanloop naar mijn afspraak voor een PET-scan, en na later bleek ook een CT-scan, verliep als gepland. Ik was vroeg wakker, want ik zag het licht in het aquarium nog niet branden. Die timer staat op zes uur. Mijn twee katten droegen een…
-
Menno Voorwinde, 25 april 2025 De zorgen over mijn ziekteverloop hadden de afgelopen maanden hun sporen achtergelaten bij me. Ze beheersten me zó erg, dat er weinig overbleef voor andere gedachten. Zo was ik compleet vergeten vriendin A. op de hoogte te stellen van wat komen ging. Alleen bloedprikken had ik aan haar doorgegeven. Ik…
-
Menno Voorwinde, 11 april 2025 “Zijn laatste twee jaar waren een hel,” hoorde ik Gijp zeggen. Hij kwam nauwelijks nog zijn flat uit. “De energie is weg,” zei De Don tegen Guus. “De laatste twee jaar hadden we diep menselijke gesprekken. Het ging niet eens meer over voetbal,” aldus Guus Hiddink. Waarom schrijf ik dit…
-
Broer Henk was er al om kwart voor elf. Hij mocht nog koffie; ik niet meer. Hij trok zich even terug in mijn tuin om bij zijn koffie een shaggie te roken. Ik moest de laatste voorbereidingen afronden voor mijn dagopname, vandaag. Om kwart over elf reden we weg, richting AUMC. Op naar de mij…
-
Fleur (10) zit aan haar ontbijt. Ik zit schuin naast haar de bureaulamp, de gezichtsspiegel en de eettafel met bloed en snot onder te hoesten. Fleur kijkt al kauwend op en vraagt: “Kan ik wat voor je doen, papa?” Het verscheurt me, maar vervult me tegelijkertijd met trots. Volwassen en kind tegelijk. Ik zie haar…
-
Er zijn van die momenten dat ik me kerngezond voel. Dat is natuurlijk niet écht zo. Kan ook helemaal niet. Bijna elk lichaamsdeel aan en in mijn lijf draagt de gevolgen van mijn, laten we zeggen, ‘ongewone’ levensloop. Het gehannes met antibioticakuren de afgelopen vier weken heeft daar bovendien nog een extra bijdrage aan geleverd.…
-
Gisteren was ik voor de vierde keer in drie weken in het AUMC. Het begon drie weken geleden met een nachtelijk bloedbad in mijn luchtpijp dat zich over mij uitstortte via mijn keelstoma. Hierdoor kwam ik ’s nachts bij de specialistische spoedafdeling van het AUMC terecht. Zo goed en kwaad als het ging werd ik…
-
Terwijl de wereld volledig de weg kwijt is en iedereen ruzie heeft met iedereen, zou je bijna vergeten dat sommigen van ons ook nog een persoonlijk gevecht voeren. Niet tegen een ander, maar tegen ziekte, verdriet, rouw of ander ongemak.
-
Eergisteren was ik in het AUMC ziekenhuis voor een PET- en CT-scan. Daar hebben ze een apart gebouw voor. Het Imaging Center. Vrij nieuw, maar nu al aan verbouwing toe. De ingang is tijdelijk een aaneenschakeling van vrachtcontainers met een houten loopvloer. Alsof je door een ondergrondse oorlogstunnel loopt.
-
“Veel kans om het nauwer wordende kader van mijn aangekondigde dood te verwerken had ik niet. Een nieuwe potentiële executie stond de volgende dag alweer op het menu. Ik moest naar de afdeling cardiologie van ziekenhuis TerGooi om de uitslag te krijgen van een eerder gemaakte CT scan.” Dit waren de eerste twee zinnen die ik…
-
“Voorwinde!” Het galmde door de wachtruimte. Heel even stond ik weer op het exercitieplein in Grave. Veertig jaar geleden als net opgekomen soldaat. Die herinnering vervloog net zo snel als-ie kwam en ik stond op en liep naar de roeper. “Dat is lang geleden,” zei hij met een blik van herkenning. “Dat is niet per…
-
Ik meldde me bij de balie van de afdeling cardiologie van het nieuwe TerGooi ziekenhuis in Hilversum en werd direct meegenomen voor een ECG scan. Een vrolijke, ervaren zuster babbelde me grappend door het proces. Dat had niet gehoeven want het is een pijnloze handeling die slechts enkele minuten duurt. Bovendien heb ik dat onderzoek…